|
Tuesday, July 05, 2005
سر فصل اول این کتاب که من گذاشته ام روی لحاف و در نور شومینه ی مصنوعی میخوانم در باره ی آدم هایی است که در زندگی همیشه مجذوب اند و برای همین غم زندگی از کمرشان بالاتر نمی آید و برای همین مردن را هم دوست دارند و شب ها که مهمانی میدهند جای او را با یک عود خالی میکنند و برای همین سلام Link || |